Չորսով

Չէ', մենակ չե'մ, չորսով ենք` առնվազն` ես, դու, նա /նրանք/ գինին: Այյյ, տեսնում ես, ոնց մոռացանք, բա խեղճ ու կրակ` կոտրված սիրտս: Հա, ճիշտ ես, մենք մենակ չենք, առնվազն ես ու նա ենք, կամ դու ու նա, իսկ սիրտս/այ նա մենակ է/...բանտարկված: Մոլորյալը այս ու այն կողմից, պատ ու անդունդների տակից փշրված, հնամաշ, խունացած բառեր է մուրում, որ խլացնող այս անսահմանության մեջից քեզ հասցնի իր վաղուցվա բազմիցս ասված մի հասարակ <<սիրում եմ>>: Հենց այսպես` փոքրատառով, չակերտների մեջ: Անհնար է: ԱՆդառնալիություն է, անօգնական ճիչ է, անուժ թռիչք է կանխատեսելի ցավոտ ազատ անկումով, հասարակ չակերտների մեջ, փոքրատառով: 23:45, 46,47,47,48,48,48,48 ու ձգվում է անվերջ ժամանակը 00:22.....
Զարմանալի է, ինչքան խլացնող կարող է լինել մութ սենյակի համառ լռությունը, ինչքան խորն ու պատկերավոր...00:30
........................................................................................................