Մանուկների օրն է մեկը հունիսի

Այսօր իմ ամենսիրելի օրերից մեկն է: Եվ չնայած որ հազար պատճառ ունեմ տխրելու, որոշեցի չտխրել: Այսօր շատ լուսավոր օր է, ինչպես յուրաքաչյուրիս համար մեր մանկությունն է լուսավոր, գեղեցիկ, անհոգ ու երջանիկ: Եվ այստեղ ամենեւին էլ կարեւոր չէ, որ մանկության տարիերին մեզանից շատ շատերը հազարավոր ցանկություններ երազանքներ ենք ունեցել, անկատարելի, անհասանելի, սակայն այն լավատեսություը, այն հավատը, որ կար մեր մեջ վեր էր ամեն ինչից: Մանկության հետ կապված ամեն մեկս մեր հուշերն ունենք, թե' ուրախ եւ թե' տխուր, բայց եւ ամեն մեկիս մանկությունը մի տեսակ ուրիշ է: Հա', բոլորս էլ մեր ուրույն, չկրկնվաղ մանկությունն ենք ունեցել: Իհարկե մեր մանուկ օրերի մեջ եղել են եւ նմանություններ, որոնք մինչ օրս երջանիկ ժպիտով ենք հիշում, ինչպիսին այն օրերին եւ էինք:
Հիշում եմ իմ մանկության ամենատպավորիչ մի քանի բան.
1. Գրեչկա- հիմա ինչքան էլ ուտեմ այն համը ուրիշ էր, այն ժամանակ ուրիշ էր...
2. Մանի կաշա- կամ հենց ինքը մաննայա կաշան, որ վաղուց արդեն չեմ կերել
Եվ այս ցանկը կարելի է շատ երկար շարունակել, ամեն անգամ երբ այս ուտելիքների հոտը առնում եմ մանկությունս եմ հիշում, եւ դեռ էլի շատ հիշողություններ կան, որ բոլորս ունենք պահված մեր սրտերում, բայց դրանց մասին երկար խոսելու փոխարեն, պետք է գնալ զբոսայգի, խառնվել անթիվ փոքրիկների հետ,  կավիճով գետնին նկարել, պաղպաղակ ուտել եւ մակական երգեր լսել, ես գնացի մանկանալու...