Երբեւէ մտածել եք, թե ինչու են աշնանը տերեւները խելագար թռիչքով ներքեւ նետվում, երեւի մենակ են, երեւի մենակությունը նրանց ներքեւ է կանչում,
Իրականում ես գիտեմ, որ տերեւներն էլ մենակ հոգիներ են, նրանք աշնան քամուց թեւածում են ներքեւ , գնում եմ դեպի հավերժություն, հանձնվում մոռացության քամուն, վայրկյաններ երազում օգի մաքուր ու բարձր շերտերում եւ հանգչում գետնին,,,
Ես գիտեմ, ես հավատում եմ, որ մի օր ես էլ տերեւների պես քամու թեւով, թեւթեւ թռչելով կգամ մոտդ, կգամ ու էլ երբեք չենք բաժանվի,, Իսկ իրականում ես գիտակցում եմ, որ երբեք էլ չի լինի այն ինչ երազում եմ, ուզում, ցանկանում, երբեմն` տենչում, գիտեմ, բայց հոգու խորքում հավատում եմ, գիտեմ, որ պիտի իջնեմ երկրի վրա դադարեմ երազելուց,,, Երեւի շատերիդ համար դժվար է ինձ հասկանալ, հավատալ, լսել, ըմբռնել: Շատ անիրական եմ, գիտեմ, ու երազային, ոչ իրատես, շատերդ զարմանում եք, թե ինչպես կարող եմ կյանքում լինեմ իրատես, ռեալիստ լրագրող, իսկ այստեղ անկեղծ ռոմանտիկ երազային եթերային ինչ-որ էակ,,, Մտածում եք, ինձ համար հեշտ է լինել այնպիսին ինչպիսին Դուք բոլորդ եք ուզում որ լինեմ: Հիմա գրառումս կատարում եմ գրեթե հուսահատված, անուժ, սպառված հոգնած, բայց առավոտյան էլի կսկի պայքարը իմ աշխարհի հետ, մարդկանց, իսկ ամենադժվարը ինքս իմ հետ, ներսումս, մյուս աղջկա, ռոմանտիկի, այն երազողի հետ,, գիտեմ , որ շատերի համար անհասկանալի եմ, ոչ սիրելի կամ անընդունելի: Եթե իմանայիք, թե որքան անելիքներ ունեմ այս կյաքնում, գիտեմ, որ պիտի պայքարեմ, ձգտեմ , հասնեմ, բայց ախր ոչ մենակ ես իրականում տառապում եմ մի ցավից, որ մենակություն է կոչվում, հիմա բոլորդ ինձ մեղադրում եք, որ շատ անձնական է այս բլօգը, որ այստեղ գրում եմ այնպիսի տողեր որ չպիտի ասեմ, որ պիտի ուժեղ լինեմ, շատերդ մեղադրում եք, իսկ երբեւէ փորձել եք հասկանալ, թե ինչպես է սիրտս ցավում երբ ամեն անգամ կորցնում եմ ինձ համար թանկ մեկին կամ մի բան, կորուստ,,
Ամեն ինչ շատ արագ փոխվեց, զգում եմ, որ ընդամենը 2 տարվա մեջ ինչքան բան եմ կորցրել,,, երբ դեռ առաջին քայլերս էի անում կյանքումս ճակատագիրը ամենադաժան հարվածը հասցրեց երեսի <<Դու պիտի տառապես>>, հիմա էլ մեղադրել, որ հոռետես եմ, սակայն ինչ հոգ գիտեմ, որ այդպես էլ չեք հավատալու ինձ, չեք հասկանալու, որ հարյուրավոր մարդկանցով շրջապատված էլի մենակ եմ լինելու,, միակ մխիթրանքս գիշերն է իմ մեբնության տարագիր ընկերը ,,,, հիմա հաստատ գիտեմ, որ մինչեւ այստեղ համբերատար կարդացել է մտածում է, որ ե ցնդել եմ, ցնորվել, մտածում եք, երեւի, որ այսքան ժամանակ ինձ ճանաչել եք, սակայն այդպես էլ չգիտեք, թե ես ով եմ ինչպիսին եմ,,,,
Комментариев нет:
Отправить комментарий