Որոշեցի գրել քեզ եւ
այժմ գրիչս վերուվար անելով թղթին գրում եմ քեզ տողեր, մտքեր, տառեր, բայց այն
չէ’…
Այն չէ ինչ զգում եմ:
Զգացմունքս <Ես Քեզ Սիրում Եմ>-ն է, իսկ գրածս, գրածս ոչ մի կերպ չի կարող
այլորեն արտահայտել այդ <Սիրում եմ>-ը:
Զգացմունքս կարոտն է եւ
խոսքեր, որ ավելի դիպուկ եւ ուժգին են քան <Կարոտումն եմ>-ն է` չեմ գտնում…
Թե նկարիչ լինեի վրձնով
կնկարեի աչքերդ կամ մատիտով կգծեի շուրթերիդ ակոսները…
Բայց ո’չ իմը գրիչն է…եւ
թուղթը…
Վերցնում եմ գրիչս, սեղմում թղթին, որ նկարեմ մի զույգ աչքեր`
մութ գիշերվա պես սեւ, որ նկարեմ մի զույգ ջերմ ձեռքեր, բայց րոպեներ անց թղթին է
հայտնվում մի պայծառ արեւ` ջերմ ու շողացող, ժպտացող արեւ…
Комментариев нет:
Отправить комментарий