ԵՍ եւ ՍՈՑՑԱՆՑԵՐԸ

ՄԱՍ 2          facebook-ը

Մի շատ գեղեցիկ օր, երբ Գյումրիում էի, այսպիսի մի հարց հնչեց <Ով չկա facebook-ում չկա>, ու այդ օրվանից սկսեց,, գրանցվեցի, տարվեցի, նույնիսկ ` <Սիրահարվեցի> :Ճ: Այդ օրվանից սկսվեց ամեն ինչ, երեւի թե հիմա առանց ֆեյս-ի կյանքս չեմ պատկերացնում,,: Եթե առավոտյան համակարգիչս չմիացնեմ, կարդամ օրվա լուրերը, տեղեկանամ, լինեմիրազեկ, այդ օրը մի տեսակ կիսատ կանցնի, անընդհատ ինչ որ սպասելիքներով:

Եվ հենց այս ժամանակ երբ մոռացության մատնված odnoklassnik-իս սայտ մտա տեսա որ ինքս ինձ դրուժիտ եմ տվել,,, Ինչ-որ հիմարի մտքով անցել էր իմ նկարներով ու <Մարիաննա> անունով սայտ բացել ու բոլոր դրուզյաներիս դրուժիտ տալ ու հյուր գնալ,, Սկզբում շոկ ապրեցի հետո մտածեցի որ կատակ է, ապա արդեն բարկացա, ընդ որում այդ Մարիաննան որոշել էր, որ ես եթե իր հետ հանդիպեմ ու խոսեմ ինքը կփակի էտ սայտը: Անտեսեցի ամեն առաջարկ ու որոշեցի ուշադրություն չդարձնել, ապա այդ սայտից նկարներս ջնջվեցին եւ անունն էլ դարձավ Մարգարիտա Ս-յան: Որոշ ժամանակ նցավ էլի իմ անունով սայտ բացվեց ու այն էլ երկու հատ: Արդեն էլ զզվել էի ու որոշեցի, որ դրանց մի  լավ վիրավորեմ գոնե սիրտս հանգստանա: Ու կոմենտում կրիվ անելուց հետո պարզվեց, որ սաըտերից մեկը աղջիկ է սարքել, որովետեւ իր անունով սայտ է բացվել ապա դարձել իմ անունով եւ իքնն էլ ուզում է իմ քթերից բերի, որ իրա նունով սայտ եմ բացել: Խեղճ ես, ախր ինչի պիտի տենց բան անեի, մի կերպ հասկացրի բացատրեցի, որ ես չեմ հավատաց /// ինքն էլ էր զոհ//// ջնջեց մյուս սայտը: Բայց ահա երկրորդը այդպես էլ մնում է, ու ինձ ասում որ պիտի սխալս ուղղեմ, բան չեմ հասկանում, արդեն լրիվ խճճվել եմ, իսկ ահա Մարգարիտա ս յան սայտում գտա դասընկերոջս գրած կոմենտը ու պարզվեց որ լավ էլ սերտ հարաբերությունների մեջ են եղել, իսկ հիմա, չգիտեմ էլ ինչ մտածեմ, Այսինքն մտածելու բան չունեմ, չէ որ ինձ ճանաչողները գիտեն թե ով եմ ու երբեք չեմ եղել այն ինչ հիմա մարդիկ ինձ ուզում են ներկայացնել, ուզում են վատություններ անել, ասես կյանքի հարվածները հերիք չեն: Ուղակի հիմա հասկանում եմ, որ կյանքիս կեսը անց եմ կացրել անհասկացողության չուզողության շրջանակների մեջ: Եվ ամենահետաքրքիր տարիներս անց եմ կացրել, մոլորության մեջ, երբ լավն եմ տեսել այնտեղ, ուր ամեն մի աղտեղություն ինձ շրջապատել է ուր չի եղել ոչ մի մաքուր իրական բան, միայն դավեր են եղել թիկունքումս ու առջեւս կապիկություն սատանայություն: Հիմա էլ այդ անհասկանալի մարդիկ հայտնվում են ֆեյսու, անկապ գրում են, վիրավորում ,ակրծում էի, որ odnoklassnik-ից դուրս այդ մասսան, չկա, այստեղ չի խանգարի ինձ չի անհանգստացնի,, այն էլ...այն էլ հիմա մարդիկ բլօգս են պրպտում, ֆեյսիս հղումներն են ուշադիր զննում, ուզում են, որ մի վատ բն գտնեն, վատություն անեն, բայց ախր, ես վատություններից արդենհոգնել եմ, դրանք ինձ չեն վիրավորում ոչ էլ ցավ են պատճառում, ես դրանցով ուղակի պատկերացում եմ կազմում մի զանգվածի մասին, որ մարդ կոչվելու միտքւմ ունի ու այդպես էլ երազանքեներ ունի,, իրեն մարդ է երեւակայում,, գրառումս ավարտում եմ, Է.Հեմենգուեյի խոսքերով ,,
Որքան ավելի շատ եմ շփվում ամրդկանց հետ, այնքան ավելի եմ հարգում շներին,,,