ՊԱՐԶԱՊԵՍ...

 Աղավնի Նավասարդյան

                         ***

Պարզապես այսպես լինում է հաճախ,

Երբ չորը թացից եւ գոսը գաղջից

Չես տարբերակում:

Լինում է հաճախ,

Որ սիրո խոսնակ բանաստեղծը հեգ`

Պոետ է դառնում:

Լինում են եւ տենչ, կարոտ ու փափագ,

Որ սիրուց զորեղ ու թանկ են դառնում:

Լինում է այնպե~ս եւ հաճախ մեզ հետ

Սիրո համբույրը շուրթիդ է սառչում,

Իսկ ժպիտդ ջերմ գահընկեց արվում:

Պարզապես ամեն մի սիրո երգով

Գարուն է բացվում,

Իսկ սրտի վերքը` հրաժեշտ դառնում:

Արեւը կյանքում մեզ լույս է տալիս,

Բայց մեկ էլ հանկարծ, էլ չի ջերմացնում:

Եվ նո~ր հասկացա-

Որ տողերը այս շպար է թվում կամ պատի պաստառ…

Խոսքերս ահա տեղի-անտեղի լճանում է մեր ներկայի վրա,

Ու սեպվում վաղվա գալիքում ապրող իմ ու քո միջեւ…

Եվ երբ կապերը կապանքներ դարձած անդունդ են տանում,

Սալաքարերին մուրճի հարվածը շղթան է կռում

Պարզապես հաճախ վերջը նոր սկիզբ, նոր կյանք է բերում….

Պարզապես, հոգի’ս, ես Քեզ եմ սիրում...
                                              
                         Ս.Ս-ին