Իսկ հիմա այլ է, արդեն մեծ եմ, արդեն ամեն ինչ գիտակցում եմ,, Զգում եմ, որ քեզ կորցնում եմ, փորձում եմ թարգմանել լռությունդ, բայց չեմ կարող հավատալ թարգմանվածին, ախր ճշմարտանման չէ: Ամեն երեկոյան քնելուց առաջ սպասում եմ, զանգիդ, ձայնիդ, սակայն ամեն անգամ հանդիպում եմ անտարբերության ու սառնության պատին, որ օր օրի աճում, կանգնում է մեր մեջ,, Աչքերս փակում եմ` ամուր, անզոր եմ դիմանալ <ինչու>-ների տարափին, որ տեղում են, <ինչուախեղդ> են անում ինձ, մի վերջին անգամ ուժերի գերլարումով փորձում եմ դիմակայել, չհավատալ: Կորցնում եմ? չե, չեմ կարող, չեմ դիմանա, կորցնել ամենաթանկ ու հարազատ ընկերոջս, կնշանակի մնալ, այդպես էլ չթարգմանված,,,
Комментариев нет:
Отправить комментарий