Կրկին իմ հոգում իջավ մշուշոտ, արցունք անձրեւող

Մեր բաժանման օրը անձրեւ կտեղա... եւ երկիքը լաց կլինի...ինչպես...ես ...ծաղիկները կկախեն իրենց խոնարհ գլխիկները....մի պահ երկինքը կմթնի....ժպիտս կքարանա եւ կոպերս թաց կինեն...: Հեռվում կցոլա կայծակը, իսկ ամպերը կմթնեցնեն իմ երկինքը.....Երեւի այս ամենը միայն ես կզգամ, իսկ դու?...Բայց մարդիկ կշարուակեն ժպտալ, ապրել, քայլել, ծիծաղել. ՍԻՐԵԼ ու ԿԱՐՈՏԵԼ....ասես ոչինչ էլ չի եղել....իհարկե', չի եղել; Դու ճիշտ ես, գուցե,ես էլ կշարունակեմ ապրել, ժպտալ, սիրել.... բայց դու քեզ հետ կտանես մի ամբողջ կյանք, որ իրարից հեռու, բայց ապրել ենք միասին....խենթ կարոտով ու քաղցր սպասումով....կմնա միայն հուշը....ՍԵՐ չէ, գիտե'մ, ոչ էլ սիրահարվածություն, բայց այրող է կարոտի պես, արեւի պես ջերմացնող, երազի պես է.....անհաս.....