Կարոտս թափառում է ամայի փողոցներով եւ խեղճ ու անտուն փիսիկի պես ճանկռոտում ձեր տան դռները, որ մխիթարվի գեթ քո հայացքով: Կարոտս դառնում է երգ ու դաշնամուրի ամեն մի հնչյունով նվագում սրտիս քնքուշ լարերին, ամեն նոտայով հուզում ու ամեն ակորդով ավելի թեժանում: