Ով գիտի թե ես ինչպիսին եմ իրականում?: Իհարկե ոչ ոք, նույնիսկ ինքս չգիտեմ... Բոլորն ուզում են ինձ փոխել, դարձնել ավելի լավը` ,,,քանի որ իմ լավն են ուզում,,, իսկ ինչ-որ մեկի մտքով անցել է փորձել ուղակի հասկանալ ինձ, չէ որ դա այդքան էլ դժվար չէ...Իսկ իմ ուզածը միայն հոգեպես հանգիստ լինելն է: Հիմա բոլորդ կսկսեք ինձ մեղադրել, որ միշտ տխուր եմ, շայրահեղ եմ, ինձ 85 տարեկանի պես եմ պահում կամ էլ մռութներս կախում եմ...Գուցե ես այդպիսին եմ, չեմ հավատում մարդկանց փոխվելու մասին անհամար հեքիաթներին...Ախր ինքս չեմ ուզում փոխվել...
Հաճախ եմ փորձում ինքս ինձ հասկանալ, ուղղվել, փոխվել, բայց դրա մեջ իմաստ չեմ տեսնում: Առհասարակ ես ինձ համարում եմ ամենասովորական ինչ որ մեկը, բայց երբեմն ինձ հետ կատարվում են անիրական պատմություններ, ինչպես օրինակ մեքսիկական սերիալներում....Ուղակի ես չեմ կարող ապրել այնպես ինչպես բոլորը: Ախր ես չգիտեմ ոնց անեմ, որ ճիշտ լինեմ: Բոլոր աղջիկները ինձ նայում են տարօրինակ սեւեռուն հայացքով, որովհետեւ մազերս իրանց նման ամեն օր չեմ ֆենում, աչքերիս սուրմա չեմ քսում կամ էլ շատ թեթեւ եմ քսում, օրիֆլեյմի կատալոգը չեմ նայում: Իսկ տղաների մասին չեմ խոսում ընդհանրապես... Եթե դուք ինձ չեք ընդունում այնպիսին ինչպիսին կամ ուրեմն չեք հասկանում ինձ, իսկ սիրելու մասին խոսք անգամ չի կարող լինի...Չգիտեմ... ոչինչ չգիտեմ հաստատ, բայց մարդիկ ապրում են իրենց կյանքով, բոլորն ունեն իրենց ճիշտը իրենց լավը գիտեն ու դրան էլ ավելացնենք ,,,այս ամենը քիչ է,,, իմ լավն են ուզում,,, Չեմ հասկանում: Եստեղ ինչ-որ բան սխալ է, չեմ կարող ես միշտ սխալ լինել....
Ես այն եմ եղել, ինչ որ եղել եմ, Չեմ հասել երբեք քո որոնածին... Քո որոնածը աննյութեղեն էր, իսկ ես հողեղեն, հողոտ, հողածին...Հ.Թ.
Հաճախ եմ փորձում ինքս ինձ հասկանալ, ուղղվել, փոխվել, բայց դրա մեջ իմաստ չեմ տեսնում: Առհասարակ ես ինձ համարում եմ ամենասովորական ինչ որ մեկը, բայց երբեմն ինձ հետ կատարվում են անիրական պատմություններ, ինչպես օրինակ մեքսիկական սերիալներում....Ուղակի ես չեմ կարող ապրել այնպես ինչպես բոլորը: Ախր ես չգիտեմ ոնց անեմ, որ ճիշտ լինեմ: Բոլոր աղջիկները ինձ նայում են տարօրինակ սեւեռուն հայացքով, որովհետեւ մազերս իրանց նման ամեն օր չեմ ֆենում, աչքերիս սուրմա չեմ քսում կամ էլ շատ թեթեւ եմ քսում, օրիֆլեյմի կատալոգը չեմ նայում: Իսկ տղաների մասին չեմ խոսում ընդհանրապես... Եթե դուք ինձ չեք ընդունում այնպիսին ինչպիսին կամ ուրեմն չեք հասկանում ինձ, իսկ սիրելու մասին խոսք անգամ չի կարող լինի...Չգիտեմ... ոչինչ չգիտեմ հաստատ, բայց մարդիկ ապրում են իրենց կյանքով, բոլորն ունեն իրենց ճիշտը իրենց լավը գիտեն ու դրան էլ ավելացնենք ,,,այս ամենը քիչ է,,, իմ լավն են ուզում,,, Չեմ հասկանում: Եստեղ ինչ-որ բան սխալ է, չեմ կարող ես միշտ սխալ լինել....
Комментариев нет:
Отправить комментарий